If your dreams don't scare you, they are not big enough.

-------------------------------------

Hoi voor de aller laatste keer vanuit dit prachtige land,

En weer ga ik het herhalen, wat vliegt de tijd! Over anderhalve dag ga ik alweer naar huis. Ik ga het leven hier zo ontzettend erg missen. De paarden, honden, kippen, koeien met kalfjes en zelfs de katten een beetje. Ook de sterren in de avond zal ik nooit meer vergeten, wat was dat mooi. Het enige wat je ziet zijn miljoenen sterren met een galaxy effect! De mensen hier zijn geweldig en zó vriendelijk (behalve in het verkeer), wij Nederlanders kunnen hier zeker een voorbeeld aan nemen. Het leven is hier zo gewoon geworden. Ik rijd naar de stad wanneer ik wil, doe hier thuis wat ik wil etc. Maar wat kijk ik er ontzettend naar uit om naar huis te komen, om iedereen weer te zien, uit te gaan (want uitgaan hier gaat heel anders), weer Nederlands te kunnen spreken. Engels gaat me ontzettend makkelijk af nu maar toch kun je iets niet zo uitgebreid uitleggen als dat je soms zou willen. De mensen hier zijn trouwens allemaal verbaast over mijn Engels. Hoe kan het toch dat je daar zo goed in bent? En als je ze dan uitlegt dat je het vanaf de basisschool al leert op school geloven ze het nog niet helemaal. Ze vragen dan ook vaak of je deels in Engels wordt opgevoed. Ze zijn er jaloers op aangezien ze hier alleen Engels leren. (En Maori maar dit vergelijk ik een beetje met Fries alleen leert iedereen hier deze taal. De Maori's zijn de oorspronkelijke bewoners van nz en kun je herkennen doordat ze getint zijn en een 'gewone' Nieuw-Zeelander dat niet is. Van Maori kan je niets maken en lijkt niet op Engels) Wat ze ook niet verwachten is dat wij naar dezelfde nummers luisteren, ze denken dat wij naar de Nederlandse versie luisteren. Hetzelfde met films.

De mensen hier zijn zo trots op hun land wat heel leuk is om te zien. Als je ze vraagt wat hun favoriete land is zeggen ze bijna allemaal Nieuw-Zeeland omdat het alles heeft. Maar ze willen ook heel graag naar Europa omdat het zo plat is. De vakantielanden van de mensen hier zijn meestal Australië, Amerika of de Fiji eilanden. Landen waar wij weer jaloers op zijn. Als je hier rond rijdt zie je alleen maar groen. Ook mag je hier gewoon overal fietsen behalve op de snelweg (waar je maar 100 mag. Dit is de max snelheid hier). Als je hier op 80 wegen rijdt of de tussenwegen waar je 100 mag kun je zomaar een fietser tegenkomen. Die overigens knetter gek is maar waar ik wel veel respect voor heb. Deze heuvels zijn iets heftiger als de Beeklaan (voor de mensen uit Aalten).

Wat ik heel fijn vind hier zijn de stoplichten. Er zit er 1 boven je (zelfde als nl) maar ook 1 aan de andere kant van de weg zodat je gewoon voor je uit kan blijven kijken in plaats van helemaal naar voren te moeten leunen zodat je ook maar iets van dat stoplicht kan zien. Ze hebben hier ook een toeristische route wat je langs alle mooie plaatsen brengt. Hiervoor volg je gewoon de bruine golfjes op de borden. Zo hoef je dus helemaal geen route uit te stippelen maar hebben zij dat al gedaan. (Komen we weer terug op dit mega vriendelijke land) Ook heb je hier overal openbare toiletten, gratis én schoon. Of wij hebben gewoon de meest vieze varkentjes in Nederland wonen, slechte schoonmakers of het is te duur. Zoals alles bij ons 'te duur' is. Ook iets waar ze zich niet zoveel zorgen over maken, je moet genieten!

En oja als je wagenziek bent dan is rondrijden hier helemaal geen pretje. Nooit ben ik echt wagenziek maar hier word ik heel erg misselijk achterin en zelfs als ik voorin zit voel ik me niet altijd lekker. Dit komt deels door alle bochten en heuvels maar ook deels door het idiote rijgedrag wat ze hier hebben.

De laatste weken heb ik ook nog genoeg plezier gehad met de paarden. Ik heb samen met Pete nogmaals gecrost (2x) bij een training wat erg goed ging en waar ik dus weer met een grote glimlach afstapte. Ook ben ik bij het dekken van 2 paarden geweest en afgelopen week bij de controle bij de dierenarts; allebei drachtig!

De mensen hier hebben een heerlijk accent wat aan het begin heel erg wennen was maar nu ik er compleet aan gewend ben neem je zelfs dingen over. Zo is de 'e' meer een mengeling tussen een 'e' en een 'i' en hebben ze wat woorden wat je snel overneemt. Ze hebben hier ook de meest rare plaatsnamen en ik spreek ze dan ook nooit goed uit. Ik woon hier in Ruatangata en zelfs daar heb ik nog moeite mee en ik weet ook zeker dat diegene die het nu proberen het fout zeggen ;p Mochten mensen het leuk vinden; de gemeente waar ik woon is Whangarei, dit lijkt makkelijk maar je spreekt het anders uit en een leuk plaatsje in de buurt is Ngunguru.. Zo kan ik nog even door gaan maar het lijkt me vrij duidelijk :')

Laatste weekje zit vol met tegen mezelf zeggen; laatste keer dit, laatste keer dat. Je leeft voor een lange tijd met een familie (in mijn geval alleen man en vrouw), je bent bij leuke momenten, verdrietige momenten, ruzies en ergernissen maar ik heb het heel erg naar m'n zin gehad. En aan het begin van dit avontuur dacht ik dat het heel anders zou zijn als thuis, dat je je niet zou gaan ergeren aan je host ouders, dat je heel ver van elkaar afstaat. Maar ook heb ik momenten gehad waar dit wel gebeurde.

Nog anderhalve dag en ik moet afscheid gaan nemen, niet alleen van hun maar ook van de paarden (en honden die ik mee wil nemen). Wie had ooit gedacht dat ik mee mocht helpen met de training en één paard helemaal zelf mocht 'opstarten'. Vanaf het eerste moment dat ik hem zag was ik verkocht en ik had nooit verwacht dat ik hem mocht gaan trainen en hem zelfs mocht uitbrengen op wedstrijd! (Helaas waren er afgelopen weken alleen wedstrijden op hoog niveau want anders had ik nogmaals gereden maar dan een niveau hoger dan de vorige keer, dat zou een super ervaring voor ons beide zijn maar helaas) We hebben af en toe strijd gehad, maar nu snappen we elkaar zonder ook maar een woord te zeggen. Laatste weken hebben we veel dressuur matig gereden en wanneer ik weg ben wordt hij verkocht omdat zij hem niet rijdt. Wat zou ik hem graag mee nemen maar helaas ontbreekt de ruimte thuis. Dus mocht er iemand het meest lieve paard willen en ruimte hebben.... ;)

Ik hoop dat jullie m'n verhaaltjes leuk en interessant vonden. (Dit verhaal is nogal rommelig doordat ik nog verschillende dingen wilde vertellen) Ik heb genoeg foto's gemaakt hoop ik, maar nergens geplaatst en ik weet dat er mensen zijn die dit jammer vinden. Ik weet ook eigenlijk niet waarom ik bijna niets heb geplaatst, geen verklaring voor. (Ik heb af en toe iets geplaatst op Instagram) Mocht je interesse hebben dan kom gerust langs om ze te bekijken ;p

Nieuw-Zeeland is echt een land waar je moet zijn geweest.

Ik zie jullie snel!

Liefs x