10. Dag prachtig land

If your dreams don't scare you, they are not big enough.

-------------------------------------

Hoi voor de aller laatste keer vanuit dit prachtige land,

En weer ga ik het herhalen, wat vliegt de tijd! Over anderhalve dag ga ik alweer naar huis. Ik ga het leven hier zo ontzettend erg missen. De paarden, honden, kippen, koeien met kalfjes en zelfs de katten een beetje. Ook de sterren in de avond zal ik nooit meer vergeten, wat was dat mooi. Het enige wat je ziet zijn miljoenen sterren met een galaxy effect! De mensen hier zijn geweldig en zó vriendelijk (behalve in het verkeer), wij Nederlanders kunnen hier zeker een voorbeeld aan nemen. Het leven is hier zo gewoon geworden. Ik rijd naar de stad wanneer ik wil, doe hier thuis wat ik wil etc. Maar wat kijk ik er ontzettend naar uit om naar huis te komen, om iedereen weer te zien, uit te gaan (want uitgaan hier gaat heel anders), weer Nederlands te kunnen spreken. Engels gaat me ontzettend makkelijk af nu maar toch kun je iets niet zo uitgebreid uitleggen als dat je soms zou willen. De mensen hier zijn trouwens allemaal verbaast over mijn Engels. Hoe kan het toch dat je daar zo goed in bent? En als je ze dan uitlegt dat je het vanaf de basisschool al leert op school geloven ze het nog niet helemaal. Ze vragen dan ook vaak of je deels in Engels wordt opgevoed. Ze zijn er jaloers op aangezien ze hier alleen Engels leren. (En Maori maar dit vergelijk ik een beetje met Fries alleen leert iedereen hier deze taal. De Maori's zijn de oorspronkelijke bewoners van nz en kun je herkennen doordat ze getint zijn en een 'gewone' Nieuw-Zeelander dat niet is. Van Maori kan je niets maken en lijkt niet op Engels) Wat ze ook niet verwachten is dat wij naar dezelfde nummers luisteren, ze denken dat wij naar de Nederlandse versie luisteren. Hetzelfde met films.

De mensen hier zijn zo trots op hun land wat heel leuk is om te zien. Als je ze vraagt wat hun favoriete land is zeggen ze bijna allemaal Nieuw-Zeeland omdat het alles heeft. Maar ze willen ook heel graag naar Europa omdat het zo plat is. De vakantielanden van de mensen hier zijn meestal Australië, Amerika of de Fiji eilanden. Landen waar wij weer jaloers op zijn. Als je hier rond rijdt zie je alleen maar groen. Ook mag je hier gewoon overal fietsen behalve op de snelweg (waar je maar 100 mag. Dit is de max snelheid hier). Als je hier op 80 wegen rijdt of de tussenwegen waar je 100 mag kun je zomaar een fietser tegenkomen. Die overigens knetter gek is maar waar ik wel veel respect voor heb. Deze heuvels zijn iets heftiger als de Beeklaan (voor de mensen uit Aalten).

Wat ik heel fijn vind hier zijn de stoplichten. Er zit er 1 boven je (zelfde als nl) maar ook 1 aan de andere kant van de weg zodat je gewoon voor je uit kan blijven kijken in plaats van helemaal naar voren te moeten leunen zodat je ook maar iets van dat stoplicht kan zien. Ze hebben hier ook een toeristische route wat je langs alle mooie plaatsen brengt. Hiervoor volg je gewoon de bruine golfjes op de borden. Zo hoef je dus helemaal geen route uit te stippelen maar hebben zij dat al gedaan. (Komen we weer terug op dit mega vriendelijke land) Ook heb je hier overal openbare toiletten, gratis én schoon. Of wij hebben gewoon de meest vieze varkentjes in Nederland wonen, slechte schoonmakers of het is te duur. Zoals alles bij ons 'te duur' is. Ook iets waar ze zich niet zoveel zorgen over maken, je moet genieten!

En oja als je wagenziek bent dan is rondrijden hier helemaal geen pretje. Nooit ben ik echt wagenziek maar hier word ik heel erg misselijk achterin en zelfs als ik voorin zit voel ik me niet altijd lekker. Dit komt deels door alle bochten en heuvels maar ook deels door het idiote rijgedrag wat ze hier hebben.

De laatste weken heb ik ook nog genoeg plezier gehad met de paarden. Ik heb samen met Pete nogmaals gecrost (2x) bij een training wat erg goed ging en waar ik dus weer met een grote glimlach afstapte. Ook ben ik bij het dekken van 2 paarden geweest en afgelopen week bij de controle bij de dierenarts; allebei drachtig!

De mensen hier hebben een heerlijk accent wat aan het begin heel erg wennen was maar nu ik er compleet aan gewend ben neem je zelfs dingen over. Zo is de 'e' meer een mengeling tussen een 'e' en een 'i' en hebben ze wat woorden wat je snel overneemt. Ze hebben hier ook de meest rare plaatsnamen en ik spreek ze dan ook nooit goed uit. Ik woon hier in Ruatangata en zelfs daar heb ik nog moeite mee en ik weet ook zeker dat diegene die het nu proberen het fout zeggen ;p Mochten mensen het leuk vinden; de gemeente waar ik woon is Whangarei, dit lijkt makkelijk maar je spreekt het anders uit en een leuk plaatsje in de buurt is Ngunguru.. Zo kan ik nog even door gaan maar het lijkt me vrij duidelijk :')

Laatste weekje zit vol met tegen mezelf zeggen; laatste keer dit, laatste keer dat. Je leeft voor een lange tijd met een familie (in mijn geval alleen man en vrouw), je bent bij leuke momenten, verdrietige momenten, ruzies en ergernissen maar ik heb het heel erg naar m'n zin gehad. En aan het begin van dit avontuur dacht ik dat het heel anders zou zijn als thuis, dat je je niet zou gaan ergeren aan je host ouders, dat je heel ver van elkaar afstaat. Maar ook heb ik momenten gehad waar dit wel gebeurde.

Nog anderhalve dag en ik moet afscheid gaan nemen, niet alleen van hun maar ook van de paarden (en honden die ik mee wil nemen). Wie had ooit gedacht dat ik mee mocht helpen met de training en één paard helemaal zelf mocht 'opstarten'. Vanaf het eerste moment dat ik hem zag was ik verkocht en ik had nooit verwacht dat ik hem mocht gaan trainen en hem zelfs mocht uitbrengen op wedstrijd! (Helaas waren er afgelopen weken alleen wedstrijden op hoog niveau want anders had ik nogmaals gereden maar dan een niveau hoger dan de vorige keer, dat zou een super ervaring voor ons beide zijn maar helaas) We hebben af en toe strijd gehad, maar nu snappen we elkaar zonder ook maar een woord te zeggen. Laatste weken hebben we veel dressuur matig gereden en wanneer ik weg ben wordt hij verkocht omdat zij hem niet rijdt. Wat zou ik hem graag mee nemen maar helaas ontbreekt de ruimte thuis. Dus mocht er iemand het meest lieve paard willen en ruimte hebben.... ;)

Ik hoop dat jullie m'n verhaaltjes leuk en interessant vonden. (Dit verhaal is nogal rommelig doordat ik nog verschillende dingen wilde vertellen) Ik heb genoeg foto's gemaakt hoop ik, maar nergens geplaatst en ik weet dat er mensen zijn die dit jammer vinden. Ik weet ook eigenlijk niet waarom ik bijna niets heb geplaatst, geen verklaring voor. (Ik heb af en toe iets geplaatst op Instagram) Mocht je interesse hebben dan kom gerust langs om ze te bekijken ;p

Nieuw-Zeeland is echt een land waar je moet zijn geweest.

Ik zie jullie snel!

Liefs x

9. Wedstrijden

Het wedstrijd seizoen is in volle gang en zo gaan we bijna elk weekend weg om een wedstrijd bij te wonen. En hoe gaaf me dit in het begin leek, hoe blij ik nu ben als we af en toe een weekend thuis blijven. Het is vermoeiend en behelpen maar toch geniet ik er elke keer wel van. En omdat de vrouw waarvoor ik werk aan cross country doet is dat iets meer gaan kriebelen en ben ik een paar weken geleden begonnen met het springen van een paard wat een hele tijd helemaal niets heeft gedaan. Dit bleek hij zo leuk te vinden dat we naar een oefening zijn geweest en na deze ochtend hebben we ons opgegeven voor een wedstrijd! Hoewel ik springen altijd wel leuk vond was ik toch meer van het dressuur maar ik denk dat dit vanaf nu veranderd is.

Voor degene die niet weten wat cross country inhoudt; een wedstrijd bestaat (meestal) uit 2 dagen. De eerste dag doe je een proef dressuur en spring je een parcours. De tweede dag is de cross country waarin uithoudingsvermogen en snelheid wordt getest. Het paard moet ik hoog tempo galopperen en springen en dit moet over langere afstand volgehouden worden. Aangezien mijn paard nog niet heel fit is, het wat jaren geleden voor hem en mijn eerste keer was begonnen wij in de intro waardoor de hindernissen niet heel hoog waren en je niet heel hard hoeft te gaan om je tijd te halen. Ook is cross country een test voor de ruiter en ik was dan ook redelijk gesloopt. Je hebt het vermogen nodig om een goed tempo te rijden en dit te doseren zodat het paard aan het eind van de rit ook nog energie heeft voor de laatste hindernissen. Daarnaast moet je kunnen inschatten hoe een hindernis aan te rijden of mogelijk te kiezen voor een alternatief door bijvoorbeeld een cirkel te rijden om hierna beter uit te komen.

-Google heeft me met dit stukje geholpen want het is af en toe lastig uitleggen wat eventing inhoudt.-

Ik weet mijn afstand niet precies meer maar als ik kijk naar wat die vrouw moet halen; rond de 3 km in 5 minuten. Dit haal je dan ook alleen maar als je geen stops hebt en hard blijft galopperen. Maar zij rijdt dan ook een hoog niveau met mega hindernissen!

De hindernissen zijn overigens niet hetzelfde als een normaal spring parcours. Ze bestaan niet uit balken maar ze zijn vast, denk aan boomstammen, greppels en allerlei andere houten dingen. Ook zit er meestal een water gedeelte in waar je dus door moet, de hogere niveaus springen over een hindernis het water in. Ik haat het om een heuvel om laag te galopperen maar hiermee spring je zelfs down hill en ook heb je hindernissen wanneer je een heuvel op rent, zwaar voor de paarden! Mocht je nu nog geen idee hebben wat het inhoudt raad ik aan om op Google te zoeken.

Over mijn resultaten ga ik het niet te lang hebben. Mijn dressuur was oké, springen ging goed tot de ena laatste hindernis wat een dubbel was en mijn cross hadden we wat stops maar op de helft begrepen we elkaar en vlogen we (in zijn verleden is hij renpaard geweest dus hij had af en toe iets meer vertrouwen in het harde galopperen dan ik had haha). Ik was zo blij dat ik de finish (levend) had gehaald en ik was zo, zó ontzettend trots op hem! Hij gaf zich compleet ook al waren die hindernissen soms wat eng, wat een topper! We hebben gekeken of er nog een wedstrijd is waar ik hem zou kunnen rijden maar helaas zijn de komende wedstrijden alleen voor de hogere niveau paarden. Er is er 1 maar die is tegelijk met een andere waar haar hoogste paard aan mee doet dus dat gaat uiteraard voor.

Iets wat ik nooit had verwacht te doen heb ik toch echt gedaan (in nieuw-zeeland!) en wat was het gaaf! En elke keer als ik weer mee ben naar een wedstrijd kan ik zo genieten van het cross country gedeelte, wat is het een toffe sport!

-----

When people say it's 'just' a horse, they 'just' don't understand.

8. Veranderingen

Hoi!

Zoals de titel al zegt zijn er wat veranderingen en ben ik begin januari verhuisd naar een andere stal. Zelf twijfelde ik over mijn plek omdat ik gewoon niet de werkzaamheden had die in eerste instantie werden omschreven maar er was ook niet meer genoeg werk. Er zijn wat dingen veranderd binnen haar bedrijf waardoor ze geen 2 personen meer nodig had dus voor beide was dit beter!

In mijn vorige verhaal vertelde ik dat ik af en toe hielp op een andere stal met jonge paarden en waarmee ik ook naar het strand ben geweest. En daar ben ik nu aan het werk! :D Het is relaxed werken, en ik rijd bijna elke dag. Ga mee op wedstrijden, we doen bosritten en nog meer strandritten. Ze heeft een zwembad bij huis en laat het nu echt heerlijk weer zijn! 2 dagen per week werkt ze ergens anders dus ben ik eigenlijk vrij. Misschien wat kleine werkzaamheden maar ik heb op die dagen veel vrije rijd! Ze willen me van alles laten zien en nemen me mee naar dingen. Hierdoor krijg ik toch nog een stukje Nieuw-Zeeland te zien! Ook hebben ze een boot die binnenkort naar de haven wordt gebracht dus ik hoop (maar weet bijna wel zeker) dat ik daar ook een keer op mee kan.

Zoals je misschien merkt ben ik enthousiast en ben ik heel blij dat ik bij deze familie mag komen en ik voel me hier ook veel meer thuis. Dit zijn overigens vrienden van de familie waar ik eerst woonde dus ik heb nog geen afscheid genomen en ben ook blij dat ik hun nog gewoon ga zien. Ik heb er een leuke tijd gehad! En nu heb ik nog 2,5 maand te gaan, maanden waarin ik volop ga genieten! Ik moet zo min mogelijk aan mijn vertrek denken want dat maakt me oprecht een beetje verdrietig. Het is écht geweldig hier.

See ya!

----

Traveling isn't about finding yourself. It's about learning and listening to yourself. Then happily, very happily being yourself!

7. Feestdagen

Ik had dit verhaal al klaar staan voor de kerst maar was onverwachts niet thuis dus had niet de mogelijkheid om het te plaatsen. Ik hoop dat iedereen fijne kerstdagen heeft gehad.

6. Alweer dik een maand verder.....

5. First week

Hello from New Zealand,

4. Bedankt!

Hey!

Om als eerste even in te gaan op deze titel: bedankt iedereen voor de berichtjes, cadeautjes en kaartjes. Erg leuk om allemaal te krijgen en lezen en ze gaan allemaal mee! (de kaartjes dan) Voor de cadeautjes zou ik een extra koffer moeten meenemen dus dat gaat helaas niet allemaal lukken..
Afgelopen zaterdag was ook het ‘afscheids’feestje samen met de verjaardag van mama, wat erg gezellig was! Leuk om iedereen nog even gezien te hebben. :)

Maar nu is het zo ver, vanavond stap ik eindelijk het vliegtuig in! Of ik er klaar voor ben? Jazeker! Nu wel. Het heeft lang genoeg geduurd.

Vorige week heb ik mijn koffer al klaar gelegd maar vandaag heb ik alles pasecht ingepakt. Afgelopen woensdag heb ik te horen gekregen waar ik terecht kom, waardoor ik ook weet wat ik mee moet nemen!

Ik kom bij de fam. Peters. Dit gezin bestaat uit vader, moeder, dochter en zoon. Ik kom op een boerderij waar ze koeien, paarden en kippen hebben. Sam (dochter) runt het hele paarden gedeelte en gaat mij dus ook begeleiden. Ze hebben redelijk wat sportpaarden waarmee ze regelmatig mee op wedstrijden gaat! Precies wat ik wilde! :)
Maar voordat ik hun ga ontmoeten zijn we al dik een week verder. Dit zal pas op maandag 24 oktober zijn.

Dus, vanavond nog even gedag zeggen tegen de laatste personen die mee gaan naar het vliegveld en dan is het écht tijd. Eindelijk hetgeen doen wat ik al zo lang wil!

-----------

It’s not a goodbye,
it’s a see you later.

3. Nog anderhalve maand!

A ship in harbor is safe, but that is not what ships are built for.

-----------------------

Where to start…

Zoveel heb ik niet eens te vertellen maar toch spookt er veel door mijn hoofd. Nog maar 47 (!) dagen! Dat zijn minder dan 2 maanden. Hoe heeft die tijd zo snel kunnen gaan … Ik heb inmiddels mijn diploma mogen ontvangen, ben op vakantie geweest met vriendinnen wat ook altijd een avontuur op zich is, én de zomer is alweer bijna over. En juist nu wordt het mooi weer.

Het is niet zo dat ik ga zeuren over dit laatste; ik hoop zelfs dat de zon blijft totdat ik weg ga en weer terug is als ik ook weer terug kom.
Nu alle winterkleding weer de winkels in stroomt voelt het zo heerlijk om te zeggen dat ik dit jaar geen winter krijg! Wat zal dit ook schelen in mijn koffer. Wel wordt mijn koffer inpakken nog een karwei op zich denk ik.. Het scheelt wel dat ik 30 kilo mee mag zeulen!

Nog 47 dagen en ik stap het vliegtuig in. Op naar de andere kant van de wereld. Op naar een nieuw avontuur. Ook omdat het zo dichtbij komt en omdat de tijd zó mega snel gaat heb ik het gevoel dat ik niet genoeg geniet van alles. En begrijp me niet verkeerd als ik zeg dat ik op dit moment hoop dat de tijd in Nieuw-Zeeland net zo snel gaat. Waarschijnlijk denk ik er tegen die tijd heel anders over. En zo snel ik verhalen van anderen ga lezen die op reis zijn zie ik het ook weer een stuk positiever allemaal!

Ik hoop in mijn volgende (en ik denk laatste voor vertrek) verhaal te kunnen vermelden waar ik terecht kom! Binnenkort maar eens navragen of ze al iets meer weten, ben toch wel erg benieuwd!

Nou, dit waren weer wat snel neergekrabbelde woorden, die ik eerst in Word typ, vervolgens opsla en er 3 dagen naar kijk en af en toe wat wijzig. Na die 3 dagen vind ik het genoeg geweest en plaats ik het maar gewoon op de site zodat jullie het kunnen lezen. Oh en wat dan nog het lastigste van alles is; een titel bedenken. Die zullen nooit sterk worden. Sorry not sorry! ;)
Ik hoop dat ik het nog een beetje boeiend houd!

See you later!